Na wat stranddagen zijn we dinsdag volgeladen naar Kubuneh gegaan.

Bij de kliniek is het al druk , ik kijk mee en Fred gaat de store schoonmaken, opruimen en dozen sorteren. Helaas zijn er spullen door 3^e gebracht waarmee men niets kan en ook waarvan de houdbaarheidsdatum verlopen is.

In de kliniek het gebruikelijke ritueel, oude vrouw opgenomen met malaria, veel vieze wonden en schimmelgevallen. We zien ook wat bekende gezichten en als je weet dat ze ooit een zware botinfectie hadden en nu aardig op de been dan voelt dat goed.

We aan het team de 150 blikken melkpoeder - pap , 50.000 paracetamol tabletten l - 100 stuks medische zeep - handschoenen etc hebben gegeven.

De babyvoeding die we doneren is oa. voor baby Douwda ( 6mnd destijds en nog geen 3 kg , hij zou met oma langs komen maar omdat ze niet komt halen we haar op. Op de compound zien we een traditionele Fula familie en omdat oma op pad is moeten we even wachten. Geen probleem ik vermaak me wel en schiet wat mooie plaatjes.

Oma gaat mee en we leggen haar uit dat de stichting Douwda gaat helpen met babyvoeding ze is als een kind zo blij. Douwda krijgt zijn check in het HC en weegt inmiddels al 5 kg. Heeft wel door de ondervoeding ringworm en schimmelinfectie. Maar door de hulp heeft deze baby een kans.

We geven oma ook babykleding en leuke is er zit een Ned polo bij. Direct na de check wordt dat shirt aangedaan en we schieten jawel weer wat plaatjes.

Na wat spoedgevallen is het al erg laat en we komen te laat voo

Na deze lunch gaan we nog 3 families bezoeken , het eerste bezoek zal lang in mijn geheugen gegrift staan.

Mariama heeft aids, ze is 38 jaar en weegt naar schatting nog maar 25 kg. Ze wordt thuis verzorgd maar het is voor mij onmenselijk., Ze ligt te wachten op haar dood. Liggend op de grond op en stukje schuimrubber van ik schat 4 cm dik. Een kamertje zonder verder iets en snik heet. Haar jammerende stemgeluid en de uitstekende botten. Een vrouw die er 50 jaar ouder uitziet dan haar moeder , die bijna blind is en pijn heeft over haar hele lichaam. De rijst die ze eet geeft haar nog diaree en ik kan nog wel even doorgaan. Als we wachten op haar moeder doen we dat buiten en de tranen lopen over mijn wangen. Waarom?????? In Gambia zijn er geen huizen voor deze mensen in dit stadium vraag ik me af of de familie weet dat ze aids heeft want het woord mag absoluut niet genoemd worden. Ja ik voel me machteloos bah......Ohhhh wat hebben wij het in Nederland toch weer goed voor elkaar. Gabriella kijkt of ze met sterke medicatie eea wat aangenamer voor Mariama kan maken. We laten hier 50 kg rijst achter en een voedselpakket en geven ook nog wat geld om dat eten te kopen wat Mariama nog wel graag lust. Aardappels en sardientjes . Hoop dat ze snel uit haar lijden verlost wordt.

Goed nog 2 gezinnen te gaan, Senabou die we sinds december helpen. Ze is niet thuis maar we vinden haar elders (destijds 32 kg en loopt met rollater) Ze is blij en wie zien een duidelijk verschil - haar gewicht is beter en ja we zien een glimlach op haar gezicht. Ze loopt zelfs zonder rollater Minder zorgen en elke dag eten geeft je kracht en dat zien we duidelijk. Vol trots moeten we het bed van Amie zien ( wim en Alie hadden de laatste keer een matras gebracht) . we kletsen wat laten kleding achter voor de kinderen en ook een voedselpakket inclusief 50 kg rijst.

Laatste stop is Pabbie Hier ook voedselpakket en 50 kg rijst achtergelaten. Kletsen nog wat en jawel Pabbie zit weer in zijn stoel. Hij krijgt een knuffelbeer en hij pakt hem zelfs met zijn handje. Wouw.

Het is al schemerig en we gaan over de rode zand wegen waar de kinderen druk cashewnoten plukken met een voldaan gevoel terug naar Brufut waar zittend in het donker met een kaarsje nog wat dingen regelen voor de fam Jallow.

Iedereen die geld gedoneerd heeft voor oa de babyvoeding heel erg bedankt want zonder jullie hulp kunnen ook wij dit werk niet doen

voor meer foto's zie album!!